miércoles, 24 de septiembre de 2014

ARIÓN

       
       
            Arión fue un músico legendario, que se supone vivió en el siglo VII a. C., y nació en la isla de Lesbos. La leyenda cuenta que fue salvado de morir ahogado por un delfín, y así aparece en frecuentes representaciones artísticas. Era una tradición griega que los delfines salvaban a los naúfragos. En la leyendas de Arión se encuentran características propias de los músicos griegos de la mitología, como Orfeo, que también se dice que atraía a los animales cuando tañía su instrumento.

         Arion, nobilissimus sui termporis fidicen, ex Italia in Graeciam navigabat, magnasque divitias secum habebat. Nautae navis, qua Arion vehebatur, illi homini diviti invidebant et eum necare constituerunt. Ille vero, consilio eorum cognito, pecuniam ceterasque res suas nautis dedit, hoc solum orans: “Ecce” inquit “omnia quae possideo iam vestra sunt. Divitias meas habete, parcite vitae! Permittite mihi in patriam reverti! Hoc solum precor!”

Nautae precibus eius permoti sunt et manus quidem ab eo abstinuerunt. Sed tamen iusserunt eum statim in mare desilire! Ibi homo territus, iam de vita sua desperans, hoc nautis oravit: “Permittite mihi” inquit “fides capere et ante mortem carmen canere” Id nautae ei permiserunt.

Ille igitur, pulchre vestitus et ornatus, in puppi stans carmen clara voce ad fides cecinit. Ut Orpheus cantu suo feras ad se alliciebat, ita tunc Arion pisces ad navem allexit. Postremo autem, cum finem carminis fecit, in mare desiluit.

Tum vero nova et mira res accidit: delphinus, canto allectus, repente hominem natantem subiit eumque in dorso suo sedentem vexit et in litore Graeciae salvum exposuit. Inde Arion protinus Corinthum petivit, ubi regem Periandrum, amicum suum, adiit eique rem, sicut acciderat, narrravit. Rex haec non credidit, et Arionem sicut hominem fallacem custodiri iussit.

Postquam vero nautae Corinthum venerunt, rex eos interrogavit: “Scitisne” inquit “ubi est Arion et quid facit?” Nautae responderunt hominem in terram Italiam abiisse eumque illic bene vivere, aures animosque hominum cantu suo delectare atque magnum lucrum facere.

            Dum nautae haec falsa narrabant, Arion repente cum fidibus ornamentique, cum quibus se in mare iecerat, apparuit. Nautae stupentes protinus maleficium suum confessi sunt.








VOCABULA

animus, -i (m.).- espíritu, alma                                      protinus.- rápidamente
Arion, Arionis (m.).- Arión                                           repente.- inesperadamente
cantus, -us (m.).- canto                                                sicut.- como
carmen, carminis (n.).- canción
consilium, -i (n.).- plan
Corinthus, -i (m.).- Corinto
delphinus, -i (m.).- delfín
divitiae, -arum (f.).- riquezas
dorsum, -i (n.).- dorso, espalda
fides, -ium (f.).- lira, cítara
fidicen, fidicinis (m.).- citaredo, músico
lucrum, -i (n.).- ganancia
maleficium, -i (n.).- delito
Orpheus, -i (m.).- Orfeo
Periander, Periandri (m.).- Periandro
prex, precis (f.).- ruego

abstineo, abstinui, abstentum (II).- mantener lejos o separado
accido, accidi, accesum (III).- suceder
allicio, allexi, allectum (III).- atraer
appareo, apparui, apparitum (II).- aparecer
cano, cecini, cantum (III).- cantar
capio, cepi, captum (III).- tomar, coger
cognosco, cognovi, cognitum (III).- conocer
credo, credidi, creditum (III).- creer
custodio (IV).- vigilar
desilio, desilui, - (IV).- saltar
despero (I).- desesperar(se)
expono, exposui, expositum (III).- dejar, abandonar
invideo, invidi, invisum (II).- envidiar
oro (I).- pedir
parco, peperci, - (III).- perdonar (+ gen.)
permitto, permisi, permissum (III).- permitir
precor, precatus sum (I).- rogar
scio, sci(v)i, scitum (IV).- saber
stupeo, stupui, - (II).- quedarse estupefacto
sub-eo, sub-ii, sub-itum (irr.).- ponerse debajo de (+acc.)
veho, vexi, vectum (III).- llevar

dives, divitis.- rico
fallax, fallacis.- mentiroso
            nobilis, -e.- noble, famoso

No hay comentarios:

Publicar un comentario